Het is raar,
Maar het voelt klaar.
De jaren lange strijd,
Met mij Zelf in de tijd.
Had ik maar en waarom zó,
Het voelt zo leeg …..is dít het kado?
Hard gewerkt en hard getraind,
Hard gelachen maar ook geweend.
Veel schuld boete en schaamte ervaren,
Nu zit ik hier als een stille Boeddha en alles lijkt te bedaren.
Ik heb het doorzien en doorvoeld,
Alles wat ik heb geleefd was ook zo bedoeld.
Om het uit mijn celgeheugen te wissen,
Zodat ik me in mijn eigen kracht nooit meer zal vergissen.
Het wantrouwen in het leven is gedaan,
Verbinding met mijn hoger Zelf staat nu vooraan.
Het voelt zo krachtig het voelt zo stil,
Niks geen ruis ik hoor de Goddelijke Wil.
Gewoon Zijn gewoon in’t hier en nu,
Gewoon stralen en ondertussen passeert de revue.
Ik ben verbonden met alles om mij heen,
Ik ben stil de sluiers zijn een zweem.
Ik hoef niks meer te fixen niks meer te zijn,
De special nobody leeft NU zonder pijn.
Gewoon stil geankerd in het Zelf,
Onder een onverwoestbaar gewelf.
Kan nog uren zo in stilte blijven,
Helder fris zonder met mijZelf te kijven.
Het is gedaan het is klaar,
Ik ben Ik zonder gemaar.
