Al jaren aan het “werk”,
Al jaren duwt het bewust-Zijn sterk.
Al jaren de innerlijke weg,
Al jaren het opruimen van zogenaamde pech.
Kijken in de spiegel,
Kijken in je onechte giechel.
Heel “onbewust” slachtoffer Zijn,
Bah …deze energie voelt helemaal niet fijn.
Steeds maar weer herhalen,
Steeds maar weer dezelfde verhalen.
Dat ben ik toch zo zat,
Maar ook op mn dood van dat grote zwarte gat.
Wat ligt daar op de loer,
Door wat word ik straks gevloerd ?
Wat probeer ik te verstoppen,
Wat wilt zich nu echt gaan ontpoppen.
Er bestaat Helemaaaaal níets verkeerds,
Ik had alleen iets anders aangeleerd.
Het patroon van mn ouders en familielijn overgenomen,
En daardoor kon ik mezelf niet helemaal bewonen.
Ik leefde eigenlijk maar voor een deel,
En dat greep me bij mn keel.
Het echte kon niet zakken,
Want ik bleef angstvallig plakken.
Nog maar een beetje fantasie erbij,
Dan léék het wel een fijne brij.
Illusie overtuiging en wat ik had geleerd,
Nu weet ik ….dat was voor mij “verkeerd”.
Mijn ego met zijn angsten aan het roer,
Draaiden mij een loer.
Natuurlijk ook heel fijn gehad,
En zeker tijden met roosjes in bad.
Heb er echt het beste van gemaakt,
Maar de code van echt leven werd niet gekraakt.
Tot nu toe altijd maar mn best gedaan,
Haha die kan NU van de baan.
Want , ik heb gezien gevoeld en beleefd,
Mn maskers af en de overtuigingen doorzeefd.
Ik hoef helemaal niks speciaals te doen,
Gewoon Zijn, en zo ontvouwd mijn Ware Bloem.
Blad voor blad gaat het open,
In mijn Zijn gaat de levensvreugde lopen.
Wat een rust, wat een plezier,
Het is uit met het 3D geklier.
